In 1980 werd Sahand Sahebdivani geboren in Iran. Op zijn derde vluchtte hij met zijn ouders naar Nederland. In 2004 richtte hij in Amsterdam een cultureel centrum op: Mezrab. Het centrum omschrijft zichzelf als een thuishaven voor iedereen die een verhaal te vertellen heeft. Sahebdivani is zelf ook actief als storyteller. Hij maakte zes voorstellingen, waaronder Nachtreis, een verhaal voor kinderen over de vlucht uit zijn vaderland.

De kracht van verhalen volgens Sahand Sahebdivani

“Een klein verhaaltje kan heel erg verbindend werken,” aldus Sahand Sahebdivani. ¹ Als professional die zich fulltime met storytelling bezighoudt, kent hij de kracht van verhalen door en door. Dat is dan ook het thema van de talk die hij in juli 2020 gaf. Hieronder analyseren we de talk van Sahand Sahebdivani op grond van vijf criteria: presence, taalgebruik, voordracht, structuur en interactie.

Hieronder analyseren we de talk van Sahand Sahebdivani op grond van vijf criteria: presence, taalgebruik, voordracht, structuur en interactie.

Presence

We beginnen met het sterkste punt van Sahand Sahebdivani: zijn presence. Vanaf het moment dat hij het podium betreedt spat de bevlogenheid ervan af. Hij straalt veel overtuiging uit, vooral dankzij zijn krachtige lichaamstaal, dwingende stem en resolute vertelstijl. Daarmee houdt hij de aandacht op zich gevestigd terwijl hij zijn boodschap verkondigt.

Ook mentaal maakt Sahand Sahebdivani een sterke indruk. Ondanks zijn hartstochtelijke manier van vertellen straalt hij rust uit. Waar een begenadigd spreker als Freek Vonk soms te nadrukkelijk aanwezig is, heeft Sahebdivani zijn energie beter onder controle. Dat maakt zijn performance nog krachtiger.

Taalgebruik

Het taalgebruik van Sahand Sahebdivani valt op. De woorden lijken als vanzelf in hem op te komen en uit zijn mond te stromen. Deze spontane spreekstijl leidt nu en dan tot verwarring. Wie aandachtig luistert en precies wil volgen wat de spreker zegt, merkt dat Sahebdivani zijn zinnen niet altijd afmaakt en regelmatig afwijkt van zijn centrale boodschap. De luisteraar doet er dus goed aan niet té nauwgezet te luisteren, maar zich mee te laten voeren met de woordenstroom waarmee de spreker het verhaal vertelt.

Sahand Sahebdivani beheerst de kracht van het beeld. Wanneer hij bijvoorbeeld spreekt over de beginjaren van Mezrab, beschrijft hij hoe de aanwezigen in een kringetje zitten, dicht op elkaar en vlakbij de spreker. Dit beeld is met één woord intiem te noemen. Het lukt Sahebdivani om die sfeer op te wekken zonder dat woord te gebruiken. Hij past de show, don’t tell-techniek dus doeltreffend toe.

Voordracht

Overigens komt het kleurrijke, soms wat overdadige taalgebruik van Sahebdivani goed uit de verf dankzij zijn voordracht. Dat komt ten eerste doordat hij de tijd neemt om zijn woorden te laten landen bij het publiek. Ten tweede gebruikt hij zijn stem effectief: hij vertraagt wanneer hij spanning opbouwt en versnelt als hij naar een climax toewerkt. Ten derde past de intonatie bij de emotie die hij wil oproepen. Tot slot brengt hij een afwisselende melodie aan in zijn voordracht, waardoor de presentatie boeiend blijft om naar te luisteren.

Structuur

De spreker hanteert geen strakke structuur. Dat kan een bewuste keuze zijn: het verhaal is enigszins associatief van aard en heeft niet alleen als doel om informatie over te brengen, maar ook om het publiek te amuseren. Toch zou iets meer focus de talk wel degelijk ten goede komen. Zo sluit de titel, De kracht van verhalen, niet goed aan bij de boodschap dat juist kleine verhalen krachtig zijn. Daarnaast vult de spreker zijn verhaal op met meerdere bijzinnetjes die inhoudelijk weinig toevoegen.

Het belangrijkste verbeterpunt van Sahand Sahebdivani gaat schuil in de beperking. Hij vertelt iets te veel verhalen, geeft iets te veel voorbeelden en gebruikt iets te veel woorden. Als hij een detail benoemt, bijvoorbeeld een plaatje dat in de wasserette hangt, voegt hij daaraan toe dat het er al hing toen zijn vader de wasserette overnam. Deze informatie blijkt irrelevant voor de rest van het verhaal en gaat daarmee ten koste van het heldere beeld dat hij schetst.

Interactie

Storytelling is een manier om interactie met het publiek te bewerkstelligen. Door de neurale koppeling ontstaat er een fysieke verbinding tussen de zender en de ontvanger. Daardoor identificeert het publiek zich met de spreker, die op dat moment op de onverdeelde aandacht kan rekenen. Ondanks dat zijn verhalen op bepaalde punten aangescherpt kunnen worden, is Sahand Sahebdivani in staat om de toehoorders van begin tot eind te boeien. Dat heeft hij met name te danken aan zijn overtuigende lichaamstaal en de onbevangen blik waarmee hij zijn publiek aankijkt.

Conclusie

Het is moeilijk om niet meegevoerd te worden door de kleurrijke verhalen van Sahand Sahebdivani. Met zijn enorme charisma laat hij het publiek aan zijn lippen hangen. Door meer structuur aan te brengen en iets minder woorden te gebruiken, kan hij zijn boodschap in de toekomst nog krachtiger overbrengen. Al met al is het niet verwonderlijk dat de geboren Iraniër zijn leven heeft gewijd aan storytelling: hij ademt simpelweg verhalen.

1. Sahebdivani, S. (2020). ‘De kracht van verhalen‘, Brainwash Talks, geraadpleegd op maandag 7 september 2020.